Εντάξει!
Θέλετε να μιλήσουμε λίγο και να ανταλλάξουμε σκέψεις και απόψεις επί της επικαιρότητας?
Το λεγόμενο "Σκοπιανό" μετά 16 περίπου χρόνια έχει φτάσει στην αποκορύφωση του και ενδεχομένως στην επώδυνη για μας λύση του. Φαντάζομαι ότι όλοι οι Έλληνες προσπαθούν να μαντεύσουν τις εξελίξεις του θέματος και κυρίως τις επιπτώσεις τους στην καθημερινή ζωή μας.
Λοιπόν, από την γέννεση του θέματος (για μένα δεν είναι πρόβλημα γιατί εμείς το δημιουργήσαμε - βλέπε ανάλυση στη συνέχεια!), με προβλημάτισε η στάση όλων των κυβερνήσεων από το 1991 και εντεύθεν.
Γιατί μας ενόχλησε τόσο πολύ τώρα η ονομασία "Μακεδονία" που είχε από το τέλος του ΒΠΠ αυτή η περιοχή?
Γιατί δεν διαμαρτυρήθηκε κανένας από τότε μέχρι το 1992?
Τι φοβόμαστε από ένα αδύναμο νεοσύστατο κράτος?
Α, ναι! Το όνομα και οι πιθανές αλυτρωτικές βλέψεις που υπονοεί το όνομα του. Κάτι που φροντίζουν να μας υπενθυμίζουν με κάτι χάρτες και διαλέξεις για γέλια μερικοί θερμοκέφαλοι αυτού του κράτους (ομογάλακτοι πολιτικά με τους δικούς μας που εισήλθαν πρόσφατα και στη Βουλή και που μιλούν συνεχώς για τις σκλαβωμένες πατρίδες...να πάμε να πάρουμε την Πόλη και άλλα τοιαύτα).
Παρακολουθώ την απίστευτη εκ μέρους μας σταδιακή μετατροπή των μέχρι πρότινος φιλήσυχων γειτόνων μας (κάποτε έρχονταν και σαν τουρίστες στην Β. Ελλάδα!) σε φλογερούς αντιπάλους. Και εξηγούμαι: Θυμάμαι τα συλλαλητήρια, τις λαοσυνάξεις, τα απίστευτα κηρύγματα μίσους εκ μέρους τόσο των πολιτικών μας όσο και εκ μέρους των ταγμένων στην υπηρεσία της αγάπης, ιεραρχών μας.
Δυστυχώς, βρισκόμαστε προ της επιβεβαίωσης του "κάθε πέρσι και καλύτερα" και παρακολουθούμε μια ιστορία επαναλαμβανόμενων χαμένων ευκαιριών. Εκεί που απορρίπταμε μετά ιερού μένους οποιαδήποτε ονομασία που θα περιείχε "υποψία" συνθετικού με τη λέξη "Μακεδονία", φτάσαμε στο σημείο 130 χώρες μέλη του ΟΗΕ και της ΕΕ (μεταξύ των οποίων οι "σύμμαχοι μας" ΗΠΑ, Μ. Βρετανία, Καναδάς κλπ) να αναγνωρίζουν το νεοσύστατο κράτος με την συνταγματική του ονομασία "Μακεδονία" και η αποτυχημένη εξωτερική μας πολιτική να εύχεται πλέον να γίνει αποδεκτή η σύνθετη ονομασία προκειμένου να αποφευχθεί η επαχθέστερη διπλή ονομασία.
Σαν γνήσιος Έλληνας λοιπόν, κάνω και εγώ την νοερή μου πολιτική αντιμετώπιση του θέματος.
Αν ήμουν Πρωθυπουργός (!) το 1991-1996:
- Δεν θα επέτρεπα την σύγκλιση του Συμβουλίου των Αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Από πού και ως πού ο αυτοπροσδιορισμός ενός κράτους εξαρτάται από τις αποφάσεις αλλοδαπών πολιτικών δυνάμεων?
- Δεν θα κήρυττα "εμπάργκο", (σε τι φταίει ένας ολόκληρος κόσμος για να καταδικαστεί στον περιορισμό των αγαθών του καιρού μας?)
- Δεν θα προχωρούσα στην σύναψη της ενδιάμεσης συμφωνίας (αν ήμουν διορατικός θα έβλεπα ότι μόνο κατόπιν πιέσεως θα άρθρωνε οποιοσδήποτε τρίτος την κακόηχη φράση "Former Yugoslavic Republic of Macedonia". Απλά θα πήγαινε κατευθείαν στην κατάληξη "Macedonia" και όλοι θα καταλάβαιναν περί τίνος πρόκειται. Έτσι και έγινε τελικά!).
- Θα καλούσα τους Υπουργούς Εξωτερικών, Οικονομικών, Εμπορίου, Ανάπτυξης, Παιδείας, Άμυνας και όποιον άλλο θα σκεφτόμουνα σαν κατάλληλο και θα τους έδινα τις εξής οδηγίες:
- Να διακηρύξουμε σε όλους τους τόνους και σε όλους τους συμμάχους, εχθρούς και φίλους ότι, ο λαός του νεοαπελευθερωθέντος τμήματος της ευρύτερης Μακεδονίας είναι για μας φίλος και θα υποστηρίξουμε την ομαλή του πολιτική και οικονομική ανάπτυξη με σαφή οικονομικά και άλλα μέτρα.
- Να καλωσορίσουμε το λαό αυτό στους ελεύθερους λαούς των Βαλκανίων και να δηλώσουμε ότι τους υποδεχόμαστε σαν απελευθερωμένους αδελφούς της Βόρειας Μακεδονίας και αναμένουμε την συμβολή τους στην ειρηνική ανάπτυξη της ευρύτερης Μακεδονίας που προσβλέπουμε να γίνει ο πόλος έλξης των Βαλκανίων.
- Να βοηθήσουμε με κάθε τρόπο την είσοδο στους διεθνείς οργανισμούς και την αποδοχή του από τα αναπτυγμένα κράτη του νέου κράτους (γιατί μερικοί το αποκαλούν "κρατίδιο"? Άραγε πως αποκαλούν το Λουξεμβούργο ή το Βέλγιο - ίσης ή μικρότερης έκτασης?).
- Να διεισδύσουμε σε όλες τις κρατικές δομές του με κύρια προσπάθεια στην παιδεία και τις υποδομές με την αποστολή Ελλήνων εκπαιδευτικών, γιατρών, μηχανικών και λοιπών επιστημόνων.
- Να επιδιώξουμε την οικονομική διείσδυση με αποστολή εμπειρογνωμόνων, τραπεζιτών και λοιπών οικονομικών παραγόντων.
- Να παροτρύνουμε και να υποστηρίξουμε την κάθε Ελληνική ιδιωτική πρωτοβουλία για διείσδυση, επέκταση και ανάπτυξη στο νέο κράτος.
- Να δείξουμε την φιλική μας διάθεση για υποβοήθηση ανάπτυξης της νεοσύστατης κρατικής μηχανής αλλά και την πρόθεση μας για υποστήριξη στον διεθνή στίβο με αποστολή εξειδικευμένου πολιτικού, στρατιωτικού, αστυνομικού, πυροσβεστικού και λοιπού προσωπικού.
- Να προσελκύσουμε τους νέους του κράτους αυτού με την θέσπιση ειδικών διαδικασιών και διευκολύνσεων για φοίτηση σε Ελληνικά ΑΕΙ και ΤΕΙ.
- Θα διακήρυσσα σε κάθε ευκαιρία την επιθυμία της Ελλάδας να εναγκαλιστεί τους απελευθερωμένους αδελφούς-κάτοικους του τμήματος αυτού της Μακεδονίας και την πρόθεση μας να συμβάλουμε στο μέτρο των δυνατοτήτων μας στην βελτίωση των συνθηκών ζωής τους.
- Θα επεδίωκα την εμπέδωση των φιλικών σχέσεων μεταξύ των δύο όμορων κρατών.
- Θα δημιουργούσα ειδική επιτροπή από καταξιωμένους εξειδικευμένους επιστήμονες για την καθημερινή επεξεργασία της εξέλιξης των σχέσεων μας και για την εισήγηση μέτρων προς αποφυγή κάθε παρεξήγησης από εκατέρωθεν ενέργειες "θερμοκέφαλων"
- Ίσως να έκανα και άλλα που τώρα δεν μου έρχονται στο νου. Πάντως η μύχια επιθυμία μου θα ήταν η μετατροπή του νέου κράτους σε μια πολιτιστική και οικονομική "Ελληνική επαρχία". Οπότε θα ήταν μια Μακεδονία σαν επέκταση της Ελληνικής Μακεδονίας!
Βέβαια δεν έγινα και ούτε πρόκειται να γίνω Πρωθυπουργός και όλα τα προαναφερθέντα ίσως να φαντάζουν για μερικούς γραφικά, για άλλους προδοτικά και για τρίτους ουτοπικά.
Ίσως να μην είναι γνωστό το ότι η Ελληνική Ιδιωτική πρωτοβουλία έχει ήδη προβεί σε αξιέπαινες ενέργειες πετυχαίνοντας οικονομικό έλεγχο σε μεγάλο ποσοστό στο γειτονικό κράτος. Επίσης πολλοί μαθητές επιλέγουν την Ελληνική γλώσσα σαν την πρώτη ξένη γλώσσα που επιθυμούν να διδαχθούν! Αυτά βέβαια είναι απλά και μικρά ενισχυτικά στοιχεία των "Πρωθυπουργικών" μου σκέψεων.
Πάντως, αν είχαν γίνει όλα αυτά που σκέφτηκα, σήμερα ποια θα ήταν η απασχόληση του Πρωθυπουργού, των Υπουργών και του λαού? Θα ήταν σημαντικό αν το γειτονικό κράτος λεγόταν Σλαβομακεδονία, Άνω Μακεδονία, Νέα Μακεδονία ή σκέτη Μακεδονία. Όχι βέβαια! Όλοι θα το είχαμε ξεχάσει σε δέκα χρόνια, κατά την ρήση παλαίμαχου πολιτικού...
Σημαντικό θα ήταν, εν όψει της εξέλιξης της τιμής του πετρελαίου, όλοι οι Έλληνες αρμόδιοι να ασχολούνται με την όσο το δυνατόν ταχύτερη πρόοδο της κατασκευής του αγωγού Burgas-Αλεξανδρούπολης και με την εντατική έρευνα υδρογονανθράκων στο Αιγαίο που είναι πλέον λίαν ελκυστική από οικονομικής πλευράς η άντληση τους (γιατί όχι από κοινού με την Τουρκία - θα ήταν αμοιβαία ωφέλιμο). Αλήθεια! Γιατί έχει εγκαταλειφθεί αυτή η προοπτική με τις τιμές του πετρελαίου στα $100?
Έτσι, θα είχαμε εδραιώσει την ισχύ της θέσης της Ελλάδας στα Βαλκάνια και θα είμαστε εκείνοι στους οποίους θα προσέτρεχαν οι γείτονες Βαλκάνιοι για να επιτύχουν και για το λαό τους παρόμοιες δραστηριότητες ανάπτυξης και οικονομικής υποστήριξης.
Υπάρχουν πάρα πολλά ακόμα που έρχονται στη σκέψη μου. Όμως προτιμώ να ανοιχτεί ένας διάλογος για το θέμα αυτό, όχι με εθνικιστικές κορώνες (κατανοητές σε ένα βαθμό - έτσι μας έμαθαν τόσα χρόνια!), αλλά με νηφάλιες σκέψεις και ίσως να βρούμε ένα θέμα για ζωηρή συζήτηση και ενδεχομένως να βρούμε και μια αξιοπρεπή λύση - γιατί για μας τους Ελληνες, αυτό είναι πλέον το ζητούμενο!
